Wat een energie, wat een acteurs, wat een script en wat een tevreden publiek!
Na twee jaar Corona mochten ze eindelijk weer op de planken, de acteurs van onze plaatselijke toneelvereniging Plankenkoorts. Als een stel jonge kalveren, die voor het eerst in de lente weer losgelaten worden in de wei, stonden ze te dartelen op de bühne.
En met het stuk “De familie van mijn vrouw”, ontsproten aan de maffe creatieve geest van de heren Stephens en Linton, werd het publiek in huize Vredeheuvel meegevoerd in nogal wat misverstanden in de familie Fens en van Nes: een geheime relatie tussen de huishoudster Sandra en schrijver Willy, die geld probeert te maken van zijn boek, de bewoners van het huis Jack en Stella, die de (schoon)ouders met een zeer dominante moeder en zeer onderdanige vader op visite krijgen, een gesjeesde veearts, die als een intrigant door de familie banjert en tot overmaat van ramp een dochter, die een regisseuse in huis haalt voor haar toneelcarrière en daarmee haar moeder tot wanhoop drijft in de zoektocht naar de herkomst van een baby, die op zijn beurt verward wordt met een oude piano….. bedenk het allemaal maar!!
Gelukkig komt het zoals een goed blijspel betaamt allemaal op zijn pootjes terecht als is de familie wel een tuinhuisje en een piano armer door een explosie. In eerste instantie is de geleverde prestatie volgens regisseur Joop Kieftenbeld een teamprestatie, maar in ieder team heb je toch een paar spelbepalers. Natuurlijk speelde Paulien weer de sterren van de hemel (Voor Joop om thuis te oordelen wanneer ze echt boos is of gespeeld).
Ook een dik complement voor nieuwkomer Joost Krisman, die zijn eerst grote rol voortreffelijk vertolkte. En Gerard Bosman, Ria Herbrink en Jos Herbrink lieten zien, dat zij nog wel een paar jaartjes mee kunnen. Iedereen kende zijn rol prima, maar daar hadden ze door Corona ook een jaartje extra tijd voor gekregen.
Een nagenoeg uitverkochte zaal klapte zich de handen stuk bij de bloemen en de laatste gezamenlijke buiging. Sander de Greef zette ook nog twee jubilarissen Paulien Roerink en Mascha Kampman in het zonnetje voor hun jarenlange trouwe dienst als speler en Ines Wiersum en Harrie Kieftenbeld voor hun werk achter de schermen.
Plankenkoorts begint weer onverdroten aan een nieuw stuk maar met een schuin oog wordt er al gekeken naar 2024, waarin wellicht weer een openluchtspel op de rol staat.
Met een diepe buiging voor Joop en zijn team sluit ik af. Plankenkoorts bedankt voor deze geweldige middag en tot 2023.
Tekst: Willemvantrui
Foto’s Hans Heerink
