Op een mooie herfstdag trok ik naar de Waterinkweg voor een gesprekje met Gerrit en Mientje ter ere van hun 60-jarig huwelijk. De deur werd enthousiast open gedaan door Mientje en ik kon zo doorlopen naar de kamer waar Gerrit al klaar zat aan de grote tafel. Een bakje vers gezette koffie en een koekje. Ik krijg de keuze uit verschillende koekjes, zelfs die speciaal voor de burgemeester zijn gehaald worden mij aangeboden.
Gerrit en Mientje, wie kent ze niet? Beiden al jaren actief bij de plaatselijke voetbalvereniging en ook op veel andere terreinen als vrijwilliger. Maar daarover later meer. Hoe begon hun gezamenlijke avontuur 60 jaar geleden? Mientje vertelt over de Huwelijksmarkt in Eerde (een gebied tussen Ommen en Den Ham). Iedere zondagmiddag één groot feest met allemaal jeugd uit de wijde omgeving op zoek naar een mogelijke kandidaat om ‘brommers mee te kieken’! En ja hoor, daar troffen ze elkaar. Na 2,5 jaar verkering werd de grote stap gewaagd. Er werd getrouwd en na het huwelijksfeest bij zaal Dijk ingetrokken bij de ouders van Mientje die ondertussen verhuisd waren naar Oudleusen.
Al snel na hun trouwen werd de oudste zoon, Hendri, geboren, daarna volgde dochter Gea. Na vier jaar werd er verhuisd naar Lemele aan de Zonnebloemweg waar ze een huis huurden voor 30 gulden per maand. Nog eens vier jaar later deed zich de kans voor om een nieuwbouwhuis aan de Waterinkweg te Lemelerveld te huren. De huurprijs bedroeg 105 gulden per maand, dus dat was wel even slikken. Tien jaar na de geboorte van hun oudste zoon kwam de jongste dochter Miranda aan de Waterinkweg ter wereld. Daarmee was hun gezin compleet. Nu, zestig jaar later, zijn ze trotse grootouders van zeven kleinkinderen en twee achterkleinkinderen. Onlangs zijn ze tot hun grote verdriet een kleinzoon verloren, dit heeft zichtbaar diepe sporen achtergelaten…
Gerrit wilde vroeger graag boer worden. Helaas had zijn vader een kleine boerderij met maar zes koeien, daar was niet genoeg mee te verdienen. Daarom ging hij na de Landbouwschool aan het werk bij Loonbedrijf Roelofs. Na zo’n jaar of tien ging hij verder in het grotere werk, hoofdzakelijk chauffeur op bulldozers, hijskranen en graafmachines, dit alles bij een groot grondverzetbedrijf. Dit heeft hij tot aan zijn VUT gedaan. Mientje heeft voor haar trouwen in de huishouding gewerkt van de internationale school in Eerde. Na haar trouwen zorgde zij voor het huishouden en de kinderen.
Zoals eerder al gezegd zijn ze beiden zeer actief als vrijwilliger. Zo zijn ze al zo’n 40 jaar bij de plaatselijke voetbalvereniging betrokken. Gerrit begonnen als leider van het 2e, daarna zelfs nog van het 1e. Nu zo’n drie keer per week aan het werk in de onderhoudsploeg. Onderhoud van het veld, maar ook van de kleedkamers en alles wat er verder voorbij komt. Daarnaast is Gerrit vanaf de oprichting actief bij de ijsbaanvereniging, die dit jaar ook al 40 jaar bestaat. Mientje is al die jaren te vinden achter de bar in de voetbalkantine. Een kopje koffie, een pilsje maar ook voor een bakje patat draait ze haar hand niet om. Mientje heeft in het bestuur van de Plattelandsvrouwen gezeten en is ook een bekende gastdame in het Kulturhus. Verder benoemen ze ook nog de buurtvereniging van de Waterinkweg in de tijd van het bloemencorso. “Dat was een mooie tijd!”
“Ach,” zegt Mientje; “ie kunt moeilijk achter de geraniums gaan zitten (die heeft ze dan ook niet, zegt ze), mooi bezig blijven, onder de mensen, veel contacten, daar blijf je fit bij“.
Gelukkig is er naast dit alles ook nog wat tijd over voor hobby’s. Zo wordt er geen wedstrijd gemist van het 1e van Lemelerveld. Uit en thuis, ze zijn er altijd bij. Verder wordt er regelmatig gefietst, 50 á 60 kilometer is geen probleem. De kinderen weten Mientje altijd te vinden voor verstelwerk, in no-time is de broek weer korter gemaakt of is het gat in de jas weer dicht gemaakt. En kaarten, zo’n twee á drie keer per week wordt er gekaart in het Kulturhus. Dat hadden ze beiden enorm gemist in de coronatijd.
Als ik vraag naar hun gezondheid, zegt Mientje gelijk ”goed”! Als ik iets doorvraag, blijken er wat omleidingen te zijn geweest, is er een enkele stent geplaatst, maar het mag volgens hun allemaal geen naam hebben. “Niet zeuren” zegt Mientje.
Zestig jaar getrouwd, wat heb je dan nog te wensen? “Dat we nog maar lang vrijwilligerswerk mogen doen”, aldus Gerrit.
Woensdag 27 oktober is de dag, dan komt de burgemeester ook op bezoek. Die wil geen gebakje, vertelde de secretaresse, tot haar geruststelling. Ik heb de speciaal voor haar gehaalde koekjes netjes links laten liggen. ’s Avonds dit keer geen groot feest maar een diner met eigen gezin om dit heugelijke feit te vieren.
Gerrit en Mientje, namens de redactie van de Lemelervelder en Sukerbiet, van harte gefeliciteerd en nog vele jaren in goede gezondheid er samen bij gewenst!
Foto: Johan Bokma
Tekst: Dorien Grootenhuis
