Met een beetje geluk, vind je er één, een prachtig beschilderde steen. Kleine kunstwerkjes waar je blij van wordt. Zwervend op een muurtje, een elektriciteitsmast, een paaltje of een hekwerk. Maar hoe komen die juweeltjes daar? En nog interessanter; wie maakt ze? En mag je er stiekem ééntje meenemen?
Kortom, tijd voor een onderzoekje. En zo komen we op de koffie bij Hennie Jansen; een kei in het beschilderen van keien. Als voormalig kleuterjuf van de Heideparkschool werd Hennie door kleindochter Laura op het idee gebracht, om samen stenen te gaan beschilderen. Hennie was zoekende naar een invulling van haar dagen, toen ze de pensioengerechtigde leeftijd bereikte. Schilderen was een langgekoesterde droom, maar Hennie achtte zichzelf niet goed genoeg. Ze werd door Anyta Roelofs op schilderles gedirigeerd en zo ontdekte ze haar passie en talent. Later vervolgde ze haar schilderlessen bij Dianne Veltmaat. Prachtige doeken en panelen zijn van Hennie’s hand verschenen.
Echter, vanwege de coronamaatregelen, konden de schilderlessen geen doorgang meer vinden. In haar kleine knusse atelier ging Hennie in haar uppie verder met schilderen. Tot kleindochter Laura haar wees op de nieuwste rage; stenen schilderen en de mogelijkheid deze te verspreiden rondom of in het dorp of elders in het land. De coronatijd kon tenslotte wel wat kleur, kracht en optimisme gebruiken. Laten we ze ‘Opbeurinkjes’ noemen die je zomaar tegen kunt komen. Daar word je toch blij van?
Maar zo’n steentje is niet zomaar geschilderd. Er gaat nogal een proces aan vooraf; Eerst op zoek naar stenen; her en der in de natuur is er genoeg te vinden; in alle vormen en maten. (Daarom loopt Hennie altijd spiedend, speurend en sprokkelend rond; op zoek naar de perfecte steen!) De stenen worden geboend. Daarna moeten ze drogen. Als ze droog zijn komt er een soort vernislaag over de steen.
Dan komt er een klein schilderijtje op de steen. Hennie gebruikt hiervoor de professionele verf die ze ook voor haar schilderijen gebruikt. Tevens gebruikt ze speciale stiften. Hiermee zijn de fijne lijntjes beter te zetten en kan ze een (opbeurende) tekst op de achterzijde van de steen schrijven. Op de achterzijde vermeldt ze ook steevast ‘Happy Stones OV’ en een verwijzing naar Facebook. Als finishing touch gaat er nog een laklaag over het schilderijtje, zodat het kleurvast en weersbestendig blijft.
Vervolgens verspreid ze de stenen her en der. Iedereen die er een vind, mag de steen meenemen en houden. Het is nog mooier als de steen op den duur toch z’n zwerftocht mag vervolgen en weer wordt ‘uit gelegd’ op zoek naar nieuw avontuur. (Vanwege de verfstoffen die de stenen bevatten, en vanwege dierenuitwerpselen legt Hennie de stenen niet graag op de grond in de natuur). Via de facebookpagina van ‘Happy Stones’ zijn de stenen te volgen. Door het land zijn diverse organisaties die beschilderde zwerfstenen ‘volgen’ door foto’s op de pagina te plaatsen. Hennie beperkt zich uitsluitend tot Overijssel.
Ze heeft inmiddels meer dan vierhonderdveertig stenen weggelegd! Soms ziet ze een steen terug op ‘Happy Stones’. En dat geeft toch een kik. Zeker ook als ze de verhalen hoort, over wat de stenen voor sommige mensen betekenen. Het werkt haast verslavend. Ook in de wachtkamer van de Huisartsenpraktijk Lemelerveld heeft ze enkele stenen achter gelaten. En als Hennie geen stenen meer voorhanden heeft dan gaat ze gewoon over op reuzenschelpen, plankjes of andere materialen.
Zelfs manlief helpt mee aan de hobby van z’n vrouw. Soms heeft de steen zo’n uitzonderlijke vorm, dat neerzetten niet mogelijk is. Gerbrand zorgt dan voor een hardhouten ruggensteuntje bij de steen, tevens helpt hij met voorbewerken en/of aflakken. Hennie krijgt tegenwoordig al verzoekjes, voor speciale afbeeldingen op stenen. Ze gaat er graag mee aan de slag. ‘Je bent nooit te oud om te leren. En het is zo fijn om in deze, soms moeilijke of sombere tijd, een beetje positiviteit te kunnen brengen. Leuk om te maken en leuk om te geven’, aldus Hennie.
Wij zeggen; ga zo door! En ziet, of vindt u een steen,; schroom dan niet om hem mee te nemen, een melding te maken op “Happy Stones’, te genieten van het kleine kunstwerkje en het vervolgens weer z’n weg te laten vervolgen, want dat levert ‘keigoede’ verhalen, reacties en voldoening op.
Tekst: MoDi
Foto’s: Hans Heerink
