Dromen, nee eigenlijk is verlangen het enige juiste woord. Verlangen naar een Normaal leven, wat was dat ook alweer?! Training of een wedstrijd, een drankje in de kantine na afloop. Veel publiek langs de lijn of op de tribune, lachen om die ene opmerking van een supporter. Een blik op de ranglijst, hoe staan we ervoor? Kom, we nemen er nog een, nog eentie dan! Want dit is mijn club.
Een volle kroeg, dat is toch het mooiste dat er is. Patrick gun ik een stampvolle kroeg, waar ze met de benen uit hangen. Sport kijken op tv met de kleuren oranje, rood, blauw of zwart; allemaal gecombineerd met wit. Want dat is toch het mooiste tenue. Een dolletje aan de bar. Of zoeken op een vol terras naar een plekje in de zon. Om het laatste straaltje zon op te pikken desnoods midden op de kruising.
In deze periode vol aan de bak voor de mooiste carnavalswagen. Samen met andere fanatiekelingen, niet allemaal in dezelfde schuur, maar wel met hetzelfde doel. Zo goed mogelijk voor de dag komen in dat ene weekend op zaterdag, zondag en dinsdag. Met zijn allen eten van Raymond in de gezelligste kantine; Stamppot, spareribs, patat alles is mogelijk!
Reimink, gun ik, vele avonden een volle zaal, waar de damp tegen de ramen aanslaat. Waar het gaat van links naar rechts, waar we zakken door de knieën, waar we de handjes de lucht in doen naast het bloemetjesgordijn, waar we zo sterk zijn als een tijger en de hele tent gaat op en neer. Omdat het zo mooi is!
Tussendoor even eten bij Zwakie. Hen, gun ik ook een volle en drukke cafetaria en goed gevulde eetzaal. Iedereen Goed te Passe, we lopen nog een polonaise, want Peter die heeft er eentje van…
Na de lockdown en versoepelingen weken feest in eigen dorp… Waar de drankjes verzorgd worden door Erica, Paula, Anita, Kristien, Jasmijn, Vera, Frank, Harry en vele anderen. Waar Marco de jas ophangt en Henk en Emiel het licht en geluid verzorgen. Waar Pee, Niels en Hidde rechtstreeks in de verbinding staan in Hi-fi stereo, met een klein regeltje RDS voor de tekstbeleving en een knuppeltje hebben voor de smaakbeleving. Helemaal, optimaal, magistraal en achtmaal verticaal, de zwarte pannenkoeken de zaal in slingeren.
Die plek daar wil ik zijn! Dan kunnen we weer Samen zijn, Samen lachen, van je Heya, Heya, Ho. Langs het paard in de gang en waar de twee langste mensen een poortje maken, want bewegen is gezond.
He, kom aan, blijf niet staan! … Met toeters en met bellen en een hele grote trom. Ja! Natuurlijk ook hofkapel de Heujschudders. De Paulonaise: Handjes op de schouders en loop maar lekker mee! “Sluit maar achteraan”! …. We gaan draaien!…
Dromen of verlangen…. Desnoods, of zeker mogelijk, carnaval in de zomer, oktoberfest in mei, wat maakt het uit! We hebben teveel feesten moeten missen. Inhalen lukt misschien niet, nieuwe plannen maken wel. We mogen straks weer overal heen, maar we kunnen ook onze lokale horeca flink verwennen met vele feesten. Bekenden en oude bekenden weer ontmoeten. Feestje in de zaal, activiteit en drankje op het plein, noem het maar op.
Wil me er best voor inzetten. “En vraag je vriendelijk: “Sluit er maar bij aan”! Omdat de neuzen dan dezelfde kant op gaan.”
Zodat we weer kunnen zeggen: “Het is weer een mooie dag! Jalalalala”
Bovenstaande is met enig weemoed geschreven voor terug keer naar het Normale leven. Hopelijk blijft de (proef)ballon geen droom of verlangen naar betere tijden. Wie houdt de speld tegen…
Gespot op Facebook, geschreven door Mark Brok en met toestemming geplaats .
