Soms brengt klank, ’n smaak ’n geur,
Joe terug naor wat ooit is gebeurd.
Soms weet ie zolfs weer wat veur weer ’t was,
Hiele kop vol allemaol herinneringen.
Dit zijn de eerste paar regels van het liedje, Herinnerings van de Drentse troubadour Daniël Lohues. Hier moest ik afgelopen week aan denken toen ik bij een optreden was, van die andere Saksische liedjeszanger Hendrik Jan Bökkers.
Vorige week kreeg ik een appje van een lieve vriendin, met de vraag of ik zin had om mee te gaan naar een optreden van Bökkers, in het Hoftheater in Raalte. Nou zoiets laat ik me geen twee keer zeggen. Direct een mail de deur uit naar de roostermaker, gelijk maar de hele dag vrij genomen.
Bökkers in het theater, dat is niet het eerste waar je aan denkt als je de muziek een beetje kent. Maar het is zeker een succes, het was een geweldig leuke avond met wat rustige nummers afgewisseld met een heerlijke bak herrie. Deze nummers werden allemaal aan elkaar gepraat met verhalen, achtergrondinformatie en vooral veel humor, door Hendrik Jan Bökkers zelf.
Maar, toen de eerste tonen van “Annie uut de bochte” de zaal in knalden, kreeg ik een brok in mijn keel. Dit was niet omdat de tekst mij zo raakte. Nee, in gedachten ging ik terug naar kerst 2017.
We hadden niet lang ervoor te horen gekregen dat er bij mijn schoonmoeder Annie, uitzaaiingen van kanker door het hele lichaam waren geconstateerd. We waren het kerstfeest, met de hele familie bij elkaar. Kerst dat was het, maar van een feest kon je niet echt spreken, de stemming was nogal beladen. Het eten was lekker en veel, na het toetje kreeg onze oudste zoon het geweldige idee om zijn joekel van een JBL-box in de kamer te zetten. Wat er toen gebeurde dat had niemand in de verste verte niet aan zien komen of kunnen dromen.
Ineens knalde er allerlei Nederlandstalige kneiters daar door de kamer heen, niet veel later liep Annie, achter de rollator voorop in de polonaise, uit volle borst mee te zingen op Annie uut de bochte. Het was ineens een feest, een ontlading, zo bizar maar zo verschrikkelijke mooi. Dit is hoe ik me Annie graag herinner, een best mense, met een eigen wil en soms lekker gek.
Achteraf gezien is dit kerstfeest een geweldig mooie herinnering geworden. Kerst en Pasen op één dag, hoe bijzonder kan het zijn.
12 februari is het alweer 20 jaar geleden dat Hetty van ons heen ging, een mooie gelegenheid om One van Johnny Cash maar weer eens te gaan luisteren.
Tekst en foto: Richard
