Lemele verlaat met opgeheven hoofd het bekeravontuur

En toen zaten we opeens op een dinsdagavond in de auto richting Hierden. Geen Wierden? Nee, Hierden. Waar ligt dat dan? Google Maps geeft aan dat het tegen Harderwijk aan ligt. Nog nooit van gehoord.
Gaan we wat verder op onderzoek uit, dan zien we dat de plaatselijke VV vorig jaar nog in de 1e Klasse voetbalde. Gedegradeerd, en nu voetballend in de top van de 2e Klasse tegen tegenstanders als Go Ahead Kampen, VV Nunspeet en NSC Nijkerk.
Oei, dat is van een andere orde. En ook nog eens uit. Maar dat is het mooie van bekervoetbal. Clubs waar je normaal nooit tegen zult spelen, zijn nu opeens je tegenstander. En zo geschiedde. Op naar VV Hierden dus, met een fitte selectie, aangevuld met jongens van de JO-19 en een gezonde dosis wedstrijdspanning.
Ja, en wat doe je dan, als je weet dat je tegenstander waarschijnlijk heel wat klasses beter zal zijn? In ieder geval niet verstoppen. Want hoe vaak spelen we nog tegen zo’n kaliber tegenstander? Kortom, compact houden en lekker onbevangen aanvallen waar het kan. Want heel eerlijk: deze avond hadden toch niets te verliezen.
Om klokslag 20.00 uur floot de jonge scheidsrechter voor het beginsignaal. Wat iedereen verwachtte, gebeurde. Hierden liet het balletje snel van voet naar voet gaan en probeerde Lemele meteen naar achteren te drukken. In de 3e minuut was daar ook het eerste wapenfeit. Vanaf de rechterkant schiet de aanvaller van enkele meters over. Het eerste waarschuwingsschot was afgevuurd.
Twee minuten later gebeurde het onvermijdelijke. Een voorzet kwam op gelukkige wijze voor de voeten van de rappe aanvaller. Hij bedacht zich geen moment en kon van dichtbij binnenschieten, Ruan kansloos achterlatend. De papieren om zo lang mogelijk de nul te houden, konden meteen de prullenbak in.
Maar het leek wel of Lemele na de tegengoal de spanning achter zich had gelaten. De ploeg van Geert Tichelaar zocht onbevreesd de aanval en dat leidde na 7 minuten tot de eerste kans voor de bezoekers. Het was Yoran Bakhuis die na een voorzet zijn hoofd niet goed tegen de bal aan kon krijgen. Een paar minuten later was het Bram Kok die de gelijkmaker op z’n schoen had. Na een voorzet van Erik Lubbers kon Bram inschieten, maar zijn poging wordt gepakt door de keeper.
In de 13e minuut was het weer Lemele dat gevaar stichtte bij het vijandelijke doel. Na een heerlijk voetballende aanval over de rechterkant kreeg Jelmer Kleinjan de bal in z’n voeten. Hij drukte hard en laag af in de korte hoek, maar het was wederom de keeper die met een katachtige redding deze poging ook onschadelijk wist te maken.
Na deze mogelijkheden was het in de 16e minuut eindelijk raak. Weer werd er aan de rechterkant uitstekend gevoetbald, waarbij Damien Dijk uiteindelijk de bal voor gaf op Jelmer. Onze spits nam de bal goed aan, keek waar de keeper stond en schoot van een meter of acht onberispelijk raak. 1-1! En onverdiend konden we het niet eens noemen.
De gelijkmaker zorgde ervoor dat Hierden weer wat scherper werd. De bal ging weer van links naar rechts, maar het compacte blok onder leiding van JR en Kenny met daarvoor Ivan en Thijs bleef rustig meeschuiven. Hierdoor werd de thuisploeg eigenlijk geen enkele keer meer gevaarlijk. Eén slap rolletje kreeg Ruan nog op zich afgeschoten, maar dat was het wel.
Erik had Lemele zelfs nog op voorsprong kunnen schieten. Maar zijn poging in de 35e minuut kon het net helaas niet laten bollen. Zo tikte het scorebord rustig naar de 45 minuten en gingen we rusten met een 1-1 tussenstand. Een heel verdienstelijke eerste helft, waarin Lemele scherp oogde met gevaarlijke uitbraken, terwijl het achterin vrijwel niets weggaf. Een helft waar we verder op moesten bouwen in het tweede bedrijf.
Maar opnieuw kwam Lemele vlak na het beginsignaal van de tweede helft op achterstand. Een corner mondde uit in een hotse-knotse situatie, waarbij de bal uiteindelijk achter de doellijn belandde. Een typische ‘schijtgoal’, als we het commentaar van de bank citeerden. Toch kon Bram de voorsprong van Hierden binnen een minuut weer ongedaan maken; zijn schot belandde echter naast het doel.
Hierden had in de rust wat wissels doorgevoerd, waardoor de dynamiek van het elftal veranderde. Er werd even naar het volgende niveau geschakeld en voor Lemele was het nu zaak om de ruimtes zo klein mogelijk te houden. In de 52e minuut spatte een afstandsschot van de thuisploeg tegen de paal. Niet veel later werd de voorsprong door de roodhemden verder uitgebreid. Na een goede crossbal vanuit het middenveld kapte de spits twee van onze verdedigers uit en schoot uiteindelijk beheerst raak in de korte hoek. 3-1, een mentale knak.
Langzaamaan raakte de tank leeg en werden de ruimtes groter en groter. Bram en Yoran verlieten het veld en nieuwe energie in de vorm van Yur Hekman en Tijs Lammerink werden ingebracht. Laatstgenoemde on de spanning in de 82e minuut weer helemaal terugbrengen. Na een mooie aanval zette Thijs Pouw zijn naamgenoot met een hakbal vrij voor de keeper. Maar helaas schoot Tijs tegen de keeper op.
Een minuut later besliste de thuisploeg de wedstrijd door 4-1 te maken. De snelle linksbuiten werd vanuit de achterhoede gelanceerd en kwam uiteindelijk één op één tegenover Ruan. Waar Ruan normaal vaak als winnaar uit de strijd komt, tikte de linksbuiten dit keer de bal beheerst in de verre hoek. Over en sluiten, of toch niet?
Nou, in de laatste minuten van de wedstrijd was het Tijs Lammerink die de bal aan de rechterkant voorgaf op invaller Rinze Horsman. Rinze tikte binnen, maar de grensrechter had de vlag inmiddels in de lucht gestoken. Of het daadwerkelijk buitenspel was, zullen de beelden moeten uitwijzen. Maar jammer was het wel. Het zou een mooi slotakkoord zijn geweest op de wedstrijd.
Na 93 minuten vond de scheidsrechter het genoeg geweest en floot hij voor het einde van de wedstrijd. Een wedstrijd waar we als club trots op kunnen terugkijken. In de eerste helft creëerden we veel mogelijkheden, waarbij we ons eigenlijk te kort doen door maar één doelpunt te maken. Ook geven we, ondanks de vroege 1-0, verder niets weg. Zo wil je voor de dag komen.
De tweede helft was anders. Terwijl VV Hierden bijschakelde, moesten wij steeds meer achteruit. De vermoeidheid trad op en te belopen afstanden werden groter en groter. Toch vielen we aan wanneer we konden en werden we zelfs nog enkele keren gevaarlijk voor het vijandelijke doel. Natuurlijk gaven we ook kansen weg, maar dat kan niet anders. Daarvoor was onze tegenstander gewoon te goed.
Want als je het een dag na de wedstrijd allemaal eens objectief gaat analyseren en weet dat het verschil met de tegenstander wel drie of misschien vier klassen is, mag je elkaar, ondanks het verlies, echt wel een verdiend schouderklopje geven. In ieder geval de complimenten van de schrijver.
Nu weer alle pijlen op de competitie!
Aankomende zaterdag stappen we weer in de auto voor een uitwedstrijd. Dit keer richting Windesheim, waar we spelen tegen koploper VSW. Om 14.30 uur trappen we af op Sportpark De Bosrand. Hopelijk zien we jullie daar allemaal weer. Tot dan!