Een briljant bruidspaar: Rein en Wil Smit

Op mijn fietsie onderweg naar een 65-jarig bruidspaar denk ik nog wel even: “Wat voor een stel ga ik aantreffen?” Ik tel er voor het gemak maar 20 jaar bij en dan kom je ergens achter in de tachtig jaar uit. En dat is best al wel oud. Mijn vooroordeel blijkt een volledige misvatting te zijn.

Als de deur van het kloosterachtige gebouw aan de kloostertuin opengaat verschijnt een “jongeman”, die zich voorstelt als Rein Smit. Even snel schakelen; dan moet deze voor mij onbekende man de jubilaris zijn! Een spontane felicitatie en ik mag naar binnen, waar naast de jubilaresse Wil, de twee zoons, de wethouder Ruud van Leeuwen en collega fotograaf Hans al aan het gebak zitten.

Ik mag plaatsnemen naast de zoon, die vertelt dat hij journalist is van onder HP de tijd en diverse kranten. Mijn voorstel, dat hij dan maar dit verhaal schrijft, haalt het niet. Dus zelf maar weer aan de slag in de wetenschap, dat dit wel eens een van het laatste interview kan zijn die, door de drukpers aan de ambachtsweg gaat.

Rein en Wil wonen sinds een jaar of 5 op de hoek van de Schoolstraat en de nieuwe straat, die nu kloostertuin heet. Vanuit hun appartement op de begane grond kan deze oud-douanier het voorbij razende verkeer goed in de gaten houden. Binnen is het geluid nauwelijks hoorbaar, maar zittend in de tuin is dat een ander verhaal.

Toch genieten ze volop van hun tuintje met als pronkstuk de oude kastanjeboom, die tijdens de hele metamorfose van dit terrein is blijven staan.
Afkomstig uit het Drentse Roden en Reek hebben de twee elkaar leren kennen op de typecursus.

Er ontstond in 1956 een Romance onder het getikt van de oude Olivetti’s, dat resulteerde in de huwelijk, wat nu al 65 jaar duurt. Mijn inschatting over de leeftijd blijkt wat te voorbarig ,want het stel is vroeg getrouwd en binnen 40 weken kwam de eerste van de twee zoons ter wereld, die deze week ook al weer 40 jarig getrouwd is.

Door het werk verhuisde het stel naar Winterswijk. Vervolgens noteer ik Amsterdam, Arnhem, Haarlem, Zwolle, Dalfsen en uiteindelijk Lemelerveld. Het beroep douanier is inmiddels veranderd in controleur omzet belasting.

In de ogen van Rein is de grootte van ons dorp “drie keer niks maar de bevolking prima.” Inmiddels voelen ze zich thuis in Lemelerveld. Via de brugkerk en de koffiekrans na afloop hebben ze heel veel mensen leren kennen. Ook via het biljarten van Rein en via diverse vrouwenactiviteiten van Wil hebben ze inmiddels een aardige kennissenkring opgebouwd.

Rein komt op de fiets nog steeds de Holterberg over maar de mobiliteit van zijn vrouw is tanende. Met hun auto onderhouden ze nog steeds de contacten met de familie in Noord-Drenthe en zijn in Zwolle zelfs nog lid van de Drentse vereniging.

Buiten nog even op de foto met wethouder van Leeuwen en het de door gemeente aangeboden verjaardagskalender van de gemeente Dalfsen. Met Wil nemen we nog even de familiefoto door inclusief de kleinkinderen. Met elkaar en alle neven en nichten hebben ze het feestje al gevierd en gaan vol goede moed op weg naar de 70 jaar.

Wat mij betreft doen we daar dan verslag van in een extra editie van de Lemelervelder.

Rein en Wil Smit, namens de redactie hartelijk gefeliciteerd met deze mijlpaal en nog vele jaren.

Tekst: Willem van Trui.
Foto: Hans Heerink

Deel dit: