Het laatste pechgeval van de dag is soms een dingetje, red ik het op tijd? Als het maar niet tegen zit. Maar ja, als ik er aan begin dan maak ik het ook af.
Zo kwam ik op een avond bij een VW Golf met pech, die stond bij een prachtig oud statig huis met een ruime tuin. Een oase van rust midden in een nieuwbouwwijk.
Daar aangekomen komt een man van een jaar of tachtig op mij aflopen met een paar pretoogjes en een vrolijke blik, die wijst naar de auto en zegt dat is’m.
De Golf staat tegenover het huis in een soort kapschuur met extra bergruimte.
Na een korte inspectie kom ik tot de conclusie dat er vermoedelijk een penbobine defect zou zijn.
Oh, wacht even zegt de klant. Ik heb er waarschijnlijk nog ergens ééntje liggen. Dus ik loop achter de klant aan naar de bergruimte, daar aangekomen herken ik een systeem van opruimen dat ik thuis ook hanteer. Links van mij zie ik een stapel van tientallen plastic kappen die me bekend voorkomen, maar nog niet kan thuisbrengen. Rechts begint de klant te graven in een paar dozen, maar de bobine blijkt van een andere auto te zijn.
Nu had ik een bobine in mijn bus, dus bobine gemonteerd, storing gewist, bon gemaakt, afgerekend en klaar is Kees.
Ik wil afscheid nemen maar dan zegt de klant tegen mij, wil jij wat moois zien? Ik had wel in de gaten dat deze man een kleurrijk leven leidde en zeker geen grijze muis was.
Dus moest ik maar even meekomen, loop opnieuw de bergruimte in, maar nu iets verder door een deur en wat ik daar zag had ik in de verste verte niet verwacht.
Het leek wel een winkel, allemaal stereoapparatuur, bandrecorders, cassettespelers, luidsprekers en platenspelers (aha, de plastic kappen) een hele verzameling LP’s en aan de wand hing een banjo en een klarinet.
De man begon zijn levensverhaal te vertellen (ondertussen pielde hij een sjekkie) hij had veel gereisd, in het buitenland gewerkt en daar met vrouw en kinderen gewoond. In de avonden en weekenden samen met vrienden muziek gemaakt op mooie feesten. Maar toen zijn kinderen gingen studeren is hij uiteindelijk hier terecht gekomen.
Hij was nu op leeftijd, om zijn vingers en geest te trainen ging de man naar kringloopwinkels, kocht daar oude kwaliteits muziekapparatuur, haalde deze helemaal uit elkaar, verving de defecte delen, maakte alles schoon en monteerde de boel weer. Daarna speelde en klonk deze apparatuur weer als nieuw.
Wat er toen gebeurde was voor mij een complete verrassing. Hij pakte een langspeelplaat uit een hoes, zette heel voorzichtig de naald op de plaat en ineens knalde het vette gitaargeluid van Led Zeppelin’s nummer Whole lotta love, van links naar rechts uit de luidsprekers in dat kleine schuurtje. Loepzuiver en knetterhard, echt GEWELDIG……
Deze adolescent van tachtig keek me aan met een grijns van oor tot oor, stiekem was hij nog steeds een echte oude rocker.
Even later stap ik in mijn bus, aangenaam ontdaan door deze complete verrassing rij ik de poort uit. Zie ik daar ineens de sleutel van zijn Golf in mijn bus liggen, dus direct rechtsomkeert met de bus, ik loop naar het huis en trek aan de deurbel naast de prachtige oude voordeur.
Dan gaat er een klein luikje in deze deur open en klinkt er een schelle krassende stem door het luikje: hij zit nog in zijn schuurtje!
Ik zoek bij de voordeur naar een bezem en een zwarte kat en denk bij mezelf: als ik dit zo hoor dan zou ik ook graag de hele dag in het schuurtje zitten………………..
Tekst Richard Huijsmans
Foto: Pixabay